Winter

Rob staat zich enorm te krabben tussen zijn jukbeen bij zijn schouder. Ik vraag hem waar hij last van heeft. Hij zegt: "Ik heb last van een muggebult." En voegt er hartgrondig aan toe: "Ik haat muggen!"
Ik kijk op zijn schouder, waar hij krabde en vraag verbaasd: "Wat zeg je nou? Een mug? Dat meen je niet." Rob kijkt even wat geschrokken naar me. Dit is wat hij altijd doet. Hij moet aftasten: is de juf boos, mag ik dit niet zeggen? Rob is een jongetje dat heeft moeten leren het gedrag van anderen op juiste waarde te schatten. Iets wat bij een ander kind vanzelf gebeurt, is voor hem een lang leerproces.
Maar hij kent mij nu al behoorlijk lang en weet dus snel, de juf is oprecht verbaasd. En als ik vervolg met: "Dat kan toch helemaal niet, ik wil dat niet, hoor, in de winter, een mug.." , dan weet hij al helemaal: dat kan ze nou wel niet willen, maar het is helaas zo.
Hij zegt dan ook stellig: "Tja, ik denk dat het een typisch Stolwijkse wintermug was." En hij loopt weg, mij schaterlachend achterlatend.